Damnoen Saduak & The bridge over the river Kwai

Vandaag hadden we via het hotel een daguitstap geboekt naar Damnoen Saduak, oftewel de drijvende markt, en de river Kwai. Na een busrit van 2,5 uur kwamen we aan bij de drijvende markt. Dit is letterlijk een markt op het water, indrukwekkend! We stapten in een lage boot, vergelijkbaar met een kano. Dit moesten we wel een voor een doen, anders kantelde de boot om. Een lokale vrouw met een Vietnamees hoedje peddelde ons vooruit. Soms krioelde het wel van de bootjes waardoor we soms vast zaten tussen de andere bootjes. Bij de meeste kraampjes geraakte je enkel per boot. Onze peddelaarster had zo wel haar vriendinnen, waarbij ze dan subtiel stopte. En dan begon de vrouw van de kraam 'you like? How much?' Zo hebben we speciale lampjes die aan een touw aan elkaar hangen voor een goed prijsje kunnen kopen dankzij Barts onderhandeltactiek. Bij andere kraampjes moest je wel snel zijn om eerst af te dingen en dan het ding nog effectief te ruilen met geld, want je bent er snel voorbij gevaren. Als je nog maar geïnteresseerd naar een kraampje kijkt, zijn er bij die met een soort van haak -zoals je ziet bij eendjes vissen op de kermis- je boot naar hun kraam toe trekken. Wat een attractie! Ook op drijvende boten verkocht men vanalles, vooral voedsel zoals kokosnoten e.a. fruit. We hebben nog een lekker Thais soepje gegeten vers van bij de boot. Nadien vertrokken we met een 'speedboot' naar de centrale pier. Onderweg zag je het dorp waarvan elke woning op palen in het water staat. Een moerassig gebied met ook heel wat groen en palmbomen naast de kant waarbij je al een beetje junglegevoel krijgt. Echt de moeite! Daarna reden we in ons krappe boma-achtige busje verder naar de bridge over the river Kwai. Deze brug werd rond WOII door krijgsgevangenen in erbarmelijke omstandigheden gemaakt in opdracht van het Japanse leger om hun macht tijdens de oorlog te vergroten. De brug gaat van Siam tot Birma en werd in het verleden verschillende keren gebombardeerd. Het museum hierover noemt JEATH, dat staat voor de nationaliteiten van de mensen die aan de brug gewerkt hebben: Japanners, Engelsen, Australiërs, Thaï en Hollanders. Velen stierven door de dwangarbeid en door malaria. Men heeft van de brug een toeristische attractie gemaakt dus je kan er ook over wandelen. Voor de rest is er niet zoveel te zien. Om 16u30 vertrokken we weer richting ons hotel. Men dacht dacht we rond 18u30 terug zouden zijn. Ideaal want we hadden gereserveerd in het Bayoke sky hotel, om daar onze kerstmenu te eten. Tegen de zin van het verkeer blijkbaar. Vooral in Bangkok zelf is dit een ramp. We geraakten geen meter vooruit. Uiteindelijk zijn er sommigen uitgestapt om de skytrain te nemen. Ook wij hebben van miserie een stuk te voet gedaan. We kwamen uiteindelijk om 21u30 aan in ons hotel. Gelukkig kon het restaurant verzet worden want we hadden dit ook al betaald. Voor morgen hebben we een gelijkaardige uitstap gereserveerd, maar we zouden dit liever op ons eigen, met de publieke bus, willen doen. Maar helaas, het was niet meer mogelijk dit te annuleren dus moeten we weer vroeg uit de veren zoals vandaag (vertrek hotel om 6u30). Maar eerst nog een vettige hamburger eten op de hoek van de straat...